Я - фея.

На гэты навагодні аукцыён захацелася мне стаць феяй, і нафеячыць штосьці такое гэтакае. Карона не атрымалася, а вось вяночак нічога сабе такі выйшаў.

Даўно марыла памаляваць акварэллю. Думала, што гэта элементарна ))) Паўгадзіны малявала, фарбавала,  а вынік - дзве елачкі )))

Пакупнікі лотаў атрымалі вось такія пакуначкі з цукеркамі. Ну а што не выкідваць жа "шэдэўры".

Пра маё вязанне

Шыццё з усіх відаў рукадзелля больш іншых прыносіць мне асалоду, але мне вельмі цяжка пачаць новы працэс, а яшчэ цяжэй яго скончыць ))) Тут трэба  чакаць натхнення. А дачакалася - хавайцеся. Усе мае скрыні з тканінамі і рознымі прыладамі нібыта падрываюцца, і пакой раўнамерна пакрываецца іх рознакаляровым змесцівам. Потым гэта ўсё паступова вяртаецца на месцы, а на наступны дзень усё зноў падрываецца, нібы гранату хто кінуў. 

У працэсе ж вязання, такога вар'яцтва няма. Можна ўтульненька захутацца ў плед, уключыць серыял ці аўдыякнігу і сядзець. Калі вяжаш, не трэба ўвесь час кудысьці падскокваць, перамяшчацца і штосьці шукаць: нажніцы, мел, лінейку, зноў нажніцы, бясконца бегаць паміж машынкай і прасавальнай дошкай, а ў кватэры чысціня і спакой. 

Размаўляць са мной у час вязання складана. Гэта выглядае прыкладна так: "Сёння тэлефанавала мама... адзін, два, тры, чатыры, пяць... пыталася, калі мы ... адзін, два, тры..." І сварыцца не атрымоўваецца, бо пакуль палічу, ужо і не важна. Так што, усім раю ))))